Aflevering 13 - Beatrijspad 13

zaterdag 23 januari 2016

Beatrijspad 13

Na lang dubben

vanmorgen de stoute schoenen aangetrokken. 

En een afspraak gemaakt 

met de huidige bewoner.

Het dubben had te maken met de huurprijs.

740 euro !

Ik ken het complex en het staat op mijn top vier.

Helaas zijn de huren voor de nieuwbouwprojecten

in januari met 60 euro verhoogd.

Het moet wel een droomhuis zijn.

Voor ik besluit met veel minder budget 

te gaan rondkomen.

Ik sta nummer 1 

dus ik hoef alleen maar JA te zeggen!

Het appartement is op de benedenverdieping.

Maar het complex ligt niet gelijk met de straatkant.

De mevrouw die er woont is al 

bezig met inpakken.

Zij gaat samenwonen in hetzelfde 

complex.

Vragen worden wat nors beantwoord.

'Wat verbruikt u aan energie voor de vloerverwarming?'

Weet ik niet, ik heb hier amper gewoond.

Wel is ze er op gebrand dat ik de 

vloerbedekking e.d. ga overnemen.

De huiskamer met een grootte van een balzaal,

heeft -lijkt het- witte plavuizen.

Maar het is laminaat.

Het huis ziet er keurig en nieuw uit.

Maar niet mijn smaak.

Ik vraag of ik de gordijnen mag opendoen.

Wil dolgraag naar het terras kijken.

Dan snap ik opeens waarom er gordijnen hangen,

van vloer tot plafond.

Vanaf het terras kijk je de parkeergarage in.

Ik knap er gelijk op af.

Wat best een opluchting is,

want de tobberijen of ik de huurprijs kan opbrengen,

 blijfven dwarrelen in mijn kop.

Het complex is mooi.

Maar de ligging van dit appartement niet.

Pas buiten durf ik wat foto's te maken.

Ik wil zo rap mogelijk weg 

van de sikkeneurige mevrouw

en het huis met dichte gordijnen.

Ook al weet ik dat ik nooit

het uitzicht van nu kan krijgen,

blijf ik hopen op een leuke flat!

Aflevering 12 - Athenestraat 28

Woensdagmiddag 18 november 2015

Athenestraat 28

In mijn herinnering 

is het een flat met een drempel.

Ik roep de hulp in van Irene.

Zij heeft voor haar schuur een stalen drempel liggen.

Helaas ligt die muurvast.

Irene mailt een optie voor een drempel,

gezien bij Eigen Huis en Tuin.

Te koop bij Praxis.

EUREKA !

Zoiets heb ik naast de blokhut liggen.

Ooit gekregen van de Gemeente Hellevoetsluis.

Weggehaald omdat ik 

tijdens een vorstperiode op mijn snufferd ging.

Die drempels werden spekglad.

Irene helpt mij het gevaarte 

in de auto tillen.

Joëlla gaat mee.

Het is een seniorencomplex met lift.

Maar geen brede deuren.

We wachten in de hal.

Er komt een ouder echtpaar binnen.

Een kabouterachtige man met

een wijde regenbroek op drie kwart lengte.

Een grote buideltas 

strak om zijn middel.gebonden.

Hij is in het gezelschap 

van een donkere vrouw.

Jij hier wonen?

vraagt de vrouw.

Zij wijst naar Joëlla.

Nee, ik wil hier misschien wonen,

maar mijn dochter wil graag op visite komen.

We gaan kijken of zij naar binnen kan.

Jij beter beneden wonen.

Jij meer kinderen?

Ja en u?

Wij geen kinderen.

Ik twee dochters in Singapore.

Zie ik nooit.

Ja ja, zegt de man.

Ik zag haar bij het Leger des Heils.

en dacht

Die is voor mij!

Joëlla wordt er ongemakkelijk van.

We worden gered door de woonconsulent.

De aardige meneer die mij 

vaker in de weer zag met de centimeter.

Hij helpt mij de drempelhulp 

uit de auto te tillen.

Voordat ik er erg in heb

kart Joëlla het huis binnen.

De galerij is opgehoogd

er is slechts een kleine overgang 

na de drempel.

De drempel zelf is op galerij hoogte.

Het vergt stuurmanskunst,

maar het lukt!

De flat is niet leeg geruimd.

Er ligt donkere vloerbedekking.

Een zoon van de bewoners

vertelt dat zijn vader overleden is

en zijn moeder in een een verpleeghuis

is gaan wonen.

Ik ril een beetje als ik

de verdorde grafkransen op het balkon zie liggen.

De locatie is fantastisch

tegenover de bioscoop en stadstheater.

Toch vind ik de flat somber.

Misschien moet ik stoppen

met het vergelijken van de woningen 

met mijn eigen huis?

Nummer één aanvaardt het huis.

Ik sta op vier.

Aan Joëlla moet ik uitleggen

dat de volgorde niks voorstelt.

Helaas ben ik geen nummer drie

bij een volgend aanbod.

Als er meer mensen reageren,

die langer op de wachtlijst staan

of urgentie hebben.

Kan ik zo maar weer zakken in de rating.

Ik ben blij dat Joëlla de flat kan in komen.

Toch voel ik mij wat teleurgesteld.

Komt dat dat ik de flat toch

somber vind qua licht?

Een paar dagen later

bekijk het filmpje op youtube.

Van diverse seniorencomplexen

heeft de woningcoöperatie mensen

geïnterviewd in hun woning.

Een vrolijke moderne oma

heeft dit appartement

heerlijk licht aangekleed

en gemeubileerd.

Ik word er vrolijk van.

De Athenestraat mag toch op 

mijn voorkeurslijstje blijven staan.

Aflevering 11 - Bijdorplaan 491

Dinsdag 8 september 2015

Bijdorplaan 491

Vandaag kijk ik nogmaals rond in dit complex.

Met een frisse blik.

In maart 2015 was het mijn eerste kennismaking

met een huis in Zoetermeer.

Ik vond het helemaal niks.

Te modern, geen balkon, het

leek teveel op een kantoor.

Inmiddels ben ik tien huizen verder.

Te kleine huizen.

Verwaarloosde appartementen.

Te ver van het centrum.

Niet rolstoeltoegankelijk.

Ik doe er zeven minuten over op de fiets.

Kan me nu beter oriënteren.

Ik spreek een dame aan.

Zij loopt wat in het rond te kijken.

We raken aan de praat.

En wachten op een bankje.

Zij woont op de Griekenlandlaan.

O… in één van de drie vierkante flatjes?

Nee ik woon in de grote flat.

Met vier kamers.

Ik kwam daar met mijn kinderen wonen.

En woon nu alleen.

De woningcorporatie zet steeds

nieuwe en nog grotere antennes op het dak.

Daar vangen zij veel geld voor.

De bewoners van de flat hebben er last van.

Oorsuizen, hoofdpijn en andere lichamelijke klachten.

Vestia doet er niets aan.

Ondanks vele brieven en klachtprocedures.

De woningconsulent arriveert.

Zodra ik de flat instap ervaar ik de

ruimte van achtenzestig vierkante meters.

Alle hinderpalen vallen weg.

Ook de hoge huur.

Liever beknibbelen met euro's.

Dan beknibbelen met ruimte.

Luxe zonneschermen.

Vloerverwarming.

Helaas ben ik nummer tien.

Nummer één aanvaardt de flat direct.

Geef hen geen ongelijk!

Vanaf nu is het wachten tot ik aan de buurt ben.

Ik heb nu een top VIER

Schoutenhoek, Bijdorplaan, Nassaulaan en Athenestraat.

Aflevering 10 - Duitslandlaan 292

Donderdagmiddag 3 september 2015

Duitslandlaan 292

Samen met Joëlla ga ik naar de bezichtiging.

Het gebouw de  Leliënborgh heeft

twee ingangen.

Het is een groot seniorencomplex in het stadshart.

We gaan van de ene ingang naar de andere

op zoek naar 229.

Dat huis lijkt niet te bestaan?

Ik zie twee heren met aktetas.

Bent u van woningcorporatie Mooiland?

Wij zoeken nummer 229.

U bent denk ik in de war?

Het is nummer 292!

Waarom staat het verkeerd vermeld in

de uitnodiging?

Wij maken die uitnodiging niet… mevrouw…

Ik laat de geprinte uitnodiging zien.

De man leest hardop: Nathaliegang 229!

Potjandosie, ik ben zo in de war

Dat ik al huizen door elkaar ga halen.

We zijn de enigen en gaan met de lift

naar boven.

Joëlla kan gemakkelijk naar binnen.

De flat is donker en kijkt uit

op een parkeerplaats.

Met bomen dat dan weer wel.

Na de mooi aangeklede flat van vanmorgen

valt dit totaal in het niet.

De woonconsulent doet nog pogingen

het aantrekkelijk te maken.

Er komt een nieuw aanrechtblad, deze is beschadigd.

Is er een berging beneden?

Nee, wel een lange gang om de fietsen te stallen.

Iedereen heeft daar zo zijn eigen plaatsje.

Er wordt niet moeilijk over gedaan.

Ik wordt er achterdochtig van.

Waar wordt wel moeilijk over gedaan?

Dit is het tweede huis vandaag waar ik nee op ga zeggen.

Beneden in de hal maken we nog een praatje.

Een oude dame wacht op de taxi.

Woont u hier al lang?

Een maand of zeven.

Ik kwam van de Schoutenhoek.

(Staat hoog op mijn lijstje!)

Ik ben in een jaar tijd tweemaal verhuisd.

Ik heb met veel plezier vierentwintig jaar

In de Athenestraat gewoond.

(Staat ook hoog op mijn lijstje

en ga ik morgen naar toe)

Ik had daar nooit weg moeten gaan.

Maar ja, ik verkeek me op die mooie nieuwbouw.

Maar het was er zo stil.

Hier heb ik het wel naar mijn zin.

Joëlla en ik steken over naar het stadshart.

Eén voordeel, het complex ligt heerlijk centraal.

In de serre van het prachtige restaurant Clooney,

gaan we genieten van een drie gangen High Tea.

In de namiddag wandelen naar de Schoutenhoek.

En spreek ik de bewoners aan die op het balkon

aan klussen zijn.

Zij hebben het huis gekregen in mei.

Ik herken ze van de bezichtiging.

Ze voelen zich te koning te rijk.

Er komen daar weinig appartementen vrij.

Nogmaals ben ik blij dat ik de Nathaliegang heb geweigerd.

De huur is hier net zo hoog.

Maar het is een prachtige centrale plek.

De moeite van het wachten waard!

Aflevering 9 - Athenestraat 26

Vrijdag 4 september 2005

Athenestraat 26

Er zitten al een aantal dames in de gang te wachten.

Ik herken een mevrouw van een bezichtiging.

Dat kan niet volgens haar.

Ik ben maar één keer gaan kijken dit jaar.

Dat was in de Schoutenhoek.

O... nu herken ik u, u bent met mij meegelopen

naar de halte van de Randstadrail!

Ik maak ook een praatje met de andere dames.

Eén vrouw vertelt gister in de Duitslandlaan te zijn geweest.

Oh dan was u zeker later dan ik?

Ik was er om half twee en ben niet op het aanbod ingegaan.

Wat vond u er van?

Als ik een miljoen had zou ik het voor geven.

Echt waar?

Ja, ik woon nu in een onveilige situatie.

Ik vind het een paleis.

Maar ik weet nog niet of mijn papieren in orde zijn.

Voor sommige woningen is mijn inkomen net

vierhonderd euro per jaar te weinig.

De consulente van Vidomes is gearriveerd.

We bekijken de flat met de gerenoveerde keuken.

De badkamer staat op de nominatie vernieuwd te worden.

De flat heeft een mooi ruim balkon.

Alle balkons in dit complex liggen op het zuiden.

Maar dit is een hoekwoning met een balkon aan

de zijkant van het complex.

De flat vind ik geschikt.

Ik ben een keer met Joëlla naar het complex geweest.

Ze kon in de lift en op de galerij komen.

Helaas is de voordeur smal.

Misschien te smal volgens mijn centimetertje?

Of net aan?

De flat is gebouwd in 1980.

Niet als seniorenflat.

De lift is later aangebracht.

Ik sta nummer vijftien.

Dus hoef nog niet te beslissen.

De mevrouw in de 'onveilige situatie' gaat het eerst

de keuken in met de consulent.

Om te kijken of haar papieren in orde zijn.

Ze heeft duidelijk behoefte aan privacy.

Helaas zegt ze al snel gedag en is

de volgende aan de beurt.

Een aantal dames weigeren.

En is opeens het nummer voor mij aan de beurt!

Zo snel kan het gaan.

Begin je als nummer vijftien en ben je opeens nummer twee!

Ik hoef niet te besluiten.

Degene die aan de beurt is neemt het.

Nu maar hopen dat de mevrouw het gister aan haar

aangeboden appartement in de Duitslandlaan krijgt.

Ik ben een bofkont dat ik nog steeds heerlijk woon in Nieuwenhoorn.

Aflevering 8 - Nathaliegang 229

3 september 2015

Nathaliegang 229

Voor het eerst ontvang ik een mail.

Op 1 september 2015

De huur kan 15 september ingaan.

Beslissen voor 4 september!

Ik maak een afspraak op

donderdagochtend 3 september.

Het is de eerste keer dat ik een woning bekijk

die niet is gestript.

De dochter van de bewoner,

die onlangs op 87 jarige leeftijd is overleden,

leidt mij rond.

Zij lijkt wel een makelaar die met verve

alle voordelen opsomt.

'Mijn vader zat dolgraag in de serre.

Kijk… heeft een verwarming aan laten leggen.

In de winter was het te koud'.'

De teleurstelling dat het appartement

geen balkon heeft voelt direct minder zwaar.

'De keuken is pas vernieuwd en de badkamer

staat op nominatie vernieuwd te worden.'

Gompie…. Die keuken en badkamer zien er

mooier en schoner uit dan in mijn eigen huis!

'Mijn vader had een werkster,

Het ís goed bijgehouden.'

Het is duidelijk een rijke familie.

Ik zak in het tapijt en alles ziet er keurig uit.

'Als u de flat accepteert laten we alles liggen.

Kijk de gordijnen heb ik er al afgehaald,

maar die kunnen zo weer opgehangen worden.'

Logisch dat de familie er belang bij heeft.

Het spaart hen veel werk.

Maar het is ook verspilling om goede

spullen te vernietigen.

De twijfel maar ook een licht

gevoel van paniek slaat toe.

Wat muurverf op een paar wandjes.

Schoonmaken hoeft niet.

Overal prima vloerbedekking.

Gordijnen kan ik later vervangen naar

mijn eigen smaak.

Kortom ik kan er zo in.

Ik ken de wijk.

Joëlla had vorig jaar een optreden.

In het pas vernieuwde en leuke

winkelcentrum Rokkeveen.

Ik pieker hoe we hier naar toe waren

gekomen.

Randstadrail….liften die soms

weigeren.

Hoge huur 670 euro.

Voor die prijs kan ik beter

wachten op een woning

in het centrum.

Om mezelf een slapeloze nacht te besparen.

besluit ik vroeg in de avond niet

op het mooie aanbod in te gaan.

Het mag niet baten.

Schaapjes tellen… het helpt niks niemendal.

Aflevering 7 - Nassaulaan 455

 4 augustus 2015

Nassaulaan 455

Frits is wat ongerust

Of Joëlla dat hele eind wel kan rijden

Met dat 'stokje' aan haar rolstoel.

We stappen de auto uit en daar

Komt ze al aangereden!

Er zijn veertien mensen uitgenodigd.

Niemand komt alleen.

We staan met meer dan dertig mensen

opgepropt in de hal bij de twee liften.

Er komt een dame binnen.

Zij zegt

Allemaal voor één huis?

Als de liftdeur open gaat

stapt ze brutaal 

en kordaat met rollator

de lift in.

Ik ga eerst, ik woon hier!

Het is een regenachtige dag.

De ramen zijn niet groot.

De donkerte valt me tegen.

Het uitzicht op de tweede is wel prettig.

Eén ding is zeker.

Joëlla kan makkelijk in en uit de flat rijden.

Of ik wil wonen in een omgeving

waar 'geen rollator' een uitzondering is,

daar mijmer ik nog even over na..

Ik hoef ook geen beslissing te nemen.

De mevrouw die bovenaan staat neemt de flat.

Er kwamen in korte tijd vier appartement vrij in deze aanleunflat.

Huisnummer 455 - 2e etage -  ik nummer 10 toegewezen aan 3.

Huisnummer 561 - 8e etage -   ik nummer 6   toegewezen aan 4.

Huisnummer 503 - 5e etage -   ik nummer 7   toegewezen aan 4.

Huisnummer 611 - 12e etage -ik nummer 9 toegewezen aan 4.

4 september ben ik uitgenodigd voor

de Athenestraat.

Ik sta op nummer 14 

en vind het leuk om de flat van binnen te bekijken.

Stiekem ben ik een keer met Joëlla het pand binnengegaan.

Ze kwam tot de voordeur.

Die helaas wat smal was.

Dus centimetertje mee!

Pluspunten van deze flat zijn.

Het is dichtbij het stadshart.

Alle balkons zijn gelegen op het zuiden.

Aflevering 6 - Bergmanstrook 167

Bergmanstrook 167

22 mei 2015

Op slechts een paar minuten fietsen

van Joëlla's appartement,

ligt het zorgcentrum voor ouderen Buytenhage.

Mooi in het groen bij een park.

De receptioniste wijst me naar

een wooncomplex wat er achter ligt.

Opgelucht denk ik

fijn een aanleunwoning met

aparte ingang!

Ik ben en blijf de enige terwijl de klok

één minuut voor negen aanwijst.

Ongerust besluit ik de coöperatie bellen.

Maar dan hoor ik opeens;

'Dag mevrouw Donker, wie probeert u te bellen?'

Het is de consulent die ik

al vaker gesproken heb.

Een knappe man met de moeilijke naam

Aziez Abdoellakhan.

Het appartement oogt ruim.

Vijftig vierkante meter.

De deuren zijn toegankelijk

voor Joëlla's rolstoel.

Het appartement is praktisch ingedeeld

met een

grote inpandige berging

 en een open keuken.

Op de site van Woonnet staan gelikte

foto's van hoe je de flat zou

kunnen inrichten.

Levensloopbestendig ten top als ik de

badkamer bekijk.

Ik ben blij het gezien te hebben,

maar ik blijf dromen van een fijne flat met drie

kamers op een 'toplocatie!’

En geef als reden van weigering op

'te klein.'

Aziez is op de hoogte van mijn wensen.

Behulpzaam kijkt hij mee terwijl

ik met mijn Ikea centimetertje

de deuren opmeet.

Hij vraagt of hij mijn quote

'droomhuis gezocht'

mag gebruiken in een column.

Hij schrijft maandelijks een blogbericht

op de site van Woonnet Haaglanden.

Hij geeft me wat adviezen over andere appartementen.

Als ik over mijn avontuur vertel over de

dertiende verdieping van de Nassaulaan, heeft

hij nog wat aanvullende informatie.

Deze locatie heeft wél een aparte ingang.

met slagboom en eigen parkeerplaats.

De ingang via het zorgcentrum Morgenster

kan je gebruiken, maar hoeft niet.

Ik ben blij dat ik naar de afspraak ben gekomen,

de mogelijkheden en onmogelijkheden

worden met elke bezichtiging duidelijker.

's Avonds spreek ik met Anita die

Joëlla komt verzorgen.

Ik vertel dat ik nog steeds last heb van de

teleurstelling van de Griekenlandlaan.

Zij heeft een ervaringsverhaal;

' het is een ramp daar die nauwe hal,

de ouders van Tom woonden daar!

Hij kon nooit zelfstandig op bezoek.

Zelfs met zijn duwrolstoel was

het een ellende om binnen te komen.

Het wordt tijd om de gedachte van

'een muurtje wegbreken'

te stoppen en de teleurstelling laten

voor wat het is.

Op naar een volgende ronde!

Aflevering 5 - Morgenster - Nassaulaan 629

21 april 2015

Nassaulaan 629

Aanleunflat van verzorgingshuis De Morgenster

Ik ken het gebouw.

Joëlla gaf er op Kroningsdag een concert.

Als ik mijn auto parkeer,

zie ik de ernaast gelegen Morgensterkerk.

Ik stap de centrale hal binnen.

De hoop dat de verpleegafdeling een andere

ingang heeft vervliegt.

Twee stokoude dames in rolstoel schreeuwen tegen elkaar.

'Ja ja het is warm.

Ja ja ….Ik heb een lange broek aan.'

Een groepje woningzoekers klontert bij elkaar.

Geen leuke gesprekjes.

Zelf heb ik ook geen zin

om een praatje aan te knopen.

Is het de sfeer die in het gebouw heerst?

Al wachtend observeer ik de bewoners die

van buiten naar binnen lopen

om naar hun flat te gaan.

Vijf van de tien met een rollator.

Het is niet humeurverbeterend

om geconfronteerd te worden met de toekomst.

Of is het juist prettig en geruststellend

om intern te kunnen verhuizen.

En hulp - als het nodig is - dichtbij is?

Dan zie ik een sportieve zestig plus vrouw

de brievenbus open maken.

Ze heeft wandelschoenen aan.

En uit haar rugzakje steken vrolijk een paar preien.

Komt ze op bezoek?

En neemt ze voor een bewoner de krant mee?

Of woont ze hier?

Ik zal er nooit achterkomen.

Ik zit op een bankje

naast twee keurig gekapte en sjiek geklede dames.

Na een minuut of tien stilte spreek ik hen aan.

'Bent u hier al eerder geweest voor een bezichtiging?'

'Ja maar ik was steeds niet aan de beurt.

'Wilt u alleen hier wonen?'

'Ja, ideaal hier zo vlakbij de Dorpsstraat.'

'Ik moet er niet aan denken.'

Zegt de ander.

Twee zussen?

Vriendinnen?

Daar stapt de woningconsulent binnen.

Er zijn veel gegadigden.

We passen niet in de lift.

Zoef zoef ….naar de dertiende verdieping!

Ik haal de centimeter uit mijn zak.

De flat is ruim en leuk ingedeeld.

Rolstoeltoegankelijk ook.

Een meneer maakt de deur naar balkon open.

Holy Moly het lijkt de euromast wel.

Ik grijp me aan het hekje vast.

Ondanks het heerlijke weer,

waai ik uit mijn jasje.

Geen enkele beschutting.

Ik zie me hier niet

met een kopje koffie en een boek

van het uitzicht genieten.

Geen lust om te wachten tot de mensen afdruipen.

en de winnaar uit de bus komt.

Ik meld me af met als reden 'te hoog'.

Mocht er weer een plek komen

op een lagere verdieping,

Dan weet ik nu hoe de flat

er van binnen uitziet.

Als ik wat later bij Joëlla mijn mailbox open,

zit er een aanbieding in

van een woning van de Camee.

Een complex van 'De goede woning'.

Een woningbouwverenging

met andere regels.

Ik moet de andere dag voor tien uur reageren.

Een afspraak maken om op kantoor te komen,

met de benodigde papieren.

Daarna mag ik pas de flat bekijken.

Ik bel de meneer op

 en laat deze aanbieding aan mij voorbijgaan.

Ik heb zo mijn twijfels of

ik wel in deze 'seniorengevangenis' wil wonen.